Meddle

mr_shelp

Dzieło absulutne. Zdecydowanie najlepsza płyta w moim prywatnym rankingu. Swoista alfa i omega wszystkich dokonań demokratycznego jeszcze Pink Floyd. Nie mam ulubionych utworów - trzeba tego albumu przesłuchać całego.

Sal

podpisać się pod tymi słowami obiema rękami, nogyma itp.... Laughing

Ja też uwielbiam płytkę, ale mam swoje ulubione kawałki: ostatnio to Breathe - Time - The Great Gig In The Sky (ach to solo na strunach głosowych - szczyty ekspresji Wink

)- Money - Any Colour You Like - czyli całkiem spora część płyty.... Krótko mówiąc:
brawo brawo brawo brawo - ukłony dawajmy na lewo i prawo! Very Happy

poproszę o formę "nogami"! Powinniśmy jednak na naszym forum dbać o polszczyznę, Sal Smile

I dużą literką zaczynamy posty Smile

/OrangeBleu

szyszunia007

Geniusz

. Nie trzeba nic pisać, wystarczy posłuchać i wszytko wiadomo Smile

. Naprawdę wspaniały album choć nie mój ulubiony. Jeden z pierwszych concept albumów w historii rocka, i jedna z najlepiej sprzedająch się płyt na świecie do tej pory. Ulubionych utworów nie mam... wszytkie utwory kocham tak samo, nie da się ich oderwać od siebie, tylko razem tworzą coś naprawdę wspaniałego.

OrangeBleu

Dołączam się do pieni Very Happy

Również uważam TDSOTM za apogeum twórczości Pink Floyd w tamtym okresie. Płyta jest idealnie wyważona - nie ma jeszcze mowy o dominacji Rogera, ani też utwory nie są przypadkowo dobrane. Zespół stworzył je już kilka lat wcześniej i przez ten czas nieustannie doszlifowywał ich brzmienie na koncertach, aby w końcu umieścić je na albumie, który zapewnił im na wieki miejsce w panteonie największych wirtuozów rocka Very Happy

Mam to dzieło na dwóch winylach - polskim z 1988 roku i oryginalną reedycję z 2003 roku. O ile ta pierwsza płyta była moimi "wrotami" do floydowego świata (moje dwa pierwsze ulubione utwory PF: "Us And Them" oraz "Brain Damage") i przechowuję ją jako relikwię Wink

, to tej drugiej słucham zawsze z jakiejś ważnej okazji, np. w pierwszej godzinie nowego roku... po prostu słów brak, by opisać jej fenomen... jednak także nie jest moją ulubioną płytą. Najbliższe mym uszom są trzy następne albumy, czyli Wish You Were Here, Animals i The Wall (w której po dziś dzień jestem zupełnie zakochana Smile

)

alternativ4

Hehe, no to ja się wyłamię Twisted Evil

Wprawdzie nawet lubię ten album, ale o jakimś fanatycznym uwielbieniu nie ma mowy. Całkiem przyjemny, dobrze skomponowany, ale jakoś wolę ostatnie albumy Pink Floyd bez Watersa. Czasami męczy mnie jego zbytnia ekspresja wokalna (żeby nie napisać histeryczna).

OrangeBleu

Hmmm, o ile mi wiadomo, na "Dark Side" Roger niewiele się wokalnie udzielał - więcej słychać śpiewu samego Gilmoura (np. ten mój ulubiony, zadziorny w "Money" Twisted Evil

) i w duecie z Watersem, albo trio Dave-Roger-Rick (a może kwartet z Nickiem też? Smile

), że o przepięknej wokalizie Clare Torry nie wspomnę Smile

. Na TDSOTM naprawdę panuje świetna równowaga. Dopiero na Wish You Were Here zaczęło się stopniowe przejmowanie sterów przez Watersa. IMHO wtedy śpiewał jeszcze całkiem nieźle. Tego, kto posłuchał "Leaving Beirut" i "To Kill A Child" i nie stwierdził tam fałszów, podziwiam Wink

szyszunia007

OrangeBleu

No ja niestety mam czułe ucho i stwierdzam, że jednak nie zawsze śpiewał do melodii Wink

W latach '70 Waters miał głos całkiem miły, choć przy TDSOTM jeszcze był jednak bardzo niepewny swego i "sprzedawał" swoje utwory do śpiewania kolegom z zespołu. Może to i dobrze - płyta brzmi bardziej różnorodnie i odnosi się wspaniałe wrażenie zwartego, zespołowego dzieła Smile

A te chórki żeńskie... toż to sam miód Very Happy

To dzieło wypada polecić początkującym słuchaczom Pink Floyd, gdyż wg mnie najlepiej obrazuje idee przyświecające naszemu kwartetowi przy robieniu muzyki - płynne, spójne brzmienie, wysoki poziom umiejętności gry na intrumentach i nadanie głębszego sensu tekstom.
I przy okazji jest bardzo przyjemny w odbiorze.
W końcu ja też od niego zaczynałam Smile

szyszunia007

alternativ4

szyszunia007

Utwory Floydów nie są zbudowane z jakiś Bóg wie trudnych akordów, chodzi mi głównie o gitarę. Nie piszę tutaj o solówkach które wymagają dość dużej umiejętności gry na gitarze jednak o ogólnej budowie utworów. Jednak zagrać ich utwory jest tudno... a dlaczego? Dlatego, że wymagają tego żeby włożyć w nie całe swoje serce i oddać się grze bezgranicznie... a już mało kto to potrafi.

alternativ4

OrangeBleu

O tym i ja myślałam pisząc o wysokim poziomie Smile

Wysoki poziom wg mnie to taki, który po prostu urzeka i można się zasłuchać w wykonanie - tak jak to PF robili i robią nawet do tej pory. Bo również nie przepadam za przeginaniem Smile

Edit: nie trzeba od razu pracować na swoim stylem - Gilmour też za wszelką cenę chciał grać, jak jego mistrz (zapomniałam tylko, kto nim był Wink

). Nigdy nie uda się skopiować czyjegoś stylu gry - z tego zawsze wyjdzie własny Smile

Liczą się chęci i upór. Ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć - oto najlepszy przepis na sukces Smile

szyszunia007

Alternativ4 mylisz się. Nie rozumiem jak można grać utowry Floydów i przykładowo jeść kanapkę. Ja też nie mam trudności żeby zagrać coś Floydów jednak żeby to brzmiało pięknie trzeba w to włożyć serce. Chodzi mi o to, żeby nie grać słucho kolejne akordy tylko żebyć czuć to co grasz...

alternativ4